Wekino? Wekiooo!!
Door: Jor & Juul
Blijf op de hoogte en volg Jor en Juul
24 September 2014 | Suriname, Paramaribo
Lieve lezers,
Vandaag zijn we alweer drie weken en één dag in Suriname. De tijd gaat hier echt super snel en de dagen zijn volgepland met leuke dingen. Ook is het nog steeds iedere dag tegen de 35 graden en kunnen we er echt niks aan doen als we straks als twee Surinamers op Schiphol aankomen..
Afgelopen vrijdag stond de volgende trip op het programma. 4 dagen naar de inheemse bevolking in het binnenland van Suriname. Vrijdagochtend om 8 uur werden we opgehaald door onze gidsen om vervolgens 4 uur lang opgevouwen te zitten in de auto. We reden naar het zuidelijkste punt aan de Surinamerivier: Atjoni. Dat is het laatste dorpje dat met de auto bereikbaar is en daarna gaat alles per boot. Maar dan ook alles. Trekkers, bedden, matrassen, eten noem het maar op. Zelfs auto's en een vrachtwagen!
Vervolgens moesten we nog 4 uur met de boot om op de plaats van bestemming te komen. Onderweg realiseerde we ons al dat dit wel even wat anders was het leven in Paramaribo. We kwamen overal vrouwen tegen in de rivier met hun afwas en er lag veel kleding op de rotsen te drogen. Ook kwamen we enkele mannen tegen in een bootje op zoek naar vis. We zouden drie nachtjes midden in de jungle slapen in een klein dorpje Apiapaati. Hier woont de vader van onze gids Fred, hij had hier tot zijn 16e gewoond en is dus midden in het binnenlandse leven opgegroeid. We werden heel warm ontvangen en kregen een korte rondleiding over het eiland. Na deze lange reis waren we wel even toe aan een koude douche. Nouu.. dit werd een frisse duik in de Surinamerivier met shampoo. Naast ons stonden de vrouwen de kleren te wassen en de mannen vissen te vangen voor diezelfde avond.
Na het eten gingen we kaaimannen (kleine (maar o zo enge) krokodillen) spotten, maar voordat we de boot instapten vonden we er al één voor het eiland. Het klusje was zo geklaard en met een palmtak met een touwtje eraan vingen we hem zo om z'n nek. Na een mooie fotosessie lieten we hem weer gaan en was er wat tijd over. Dus wat doe je dan op een plek waar het pikdonker is en je de mooiste sterrenhemel hebt die je ooit hebt gezien: een kampvuur maken!!
De volgende dag stond er een wandeling op het programma. We liepen door het dorp van Freds moeder. Zij was op dat moment op haar kostgrondje rijst aan het oogsten. In de volle zon stond zijn moeder steeltje voor steeltje de rijst van het veld te snijden. Alle kinderen helpen mee met de zakken rijst naar het dorp tillen. Vervolgens liepen we naar de Ananasberg, maar helaas waren alle ananassen voor ons neus weggekaapt..
's Avonds stond er iets heel speciaals op het programma. De stam waar we woonden zijn de Saramaccanen. Zij hebben een Granman (opperhoofd) die alles voor hen regelt. Deze man had welgeteld 28 kinderen bij 7 verschillende vrouwen wat in het binnenland van Suriname nog heel normaal is. De Granman was twee maanden geleden overleden en dat betekent één dag van rouw en vervolgens drie maanden feest voorafgaand aan de begrafenis. Ook zaterdagavond was er een feest in het dorp van deze Granman, in traditionele kleding dansten we tussen de Saramaccanen. Helaas konden we als bakra's niet tippen aan de dansmoves van de Saramaccanen maar hebben we onze ogen uitgekeken en meegedaan wat we konden.
Zondagochtend werden we wakker gemaakt door Emanuel (Fred's halfbroertje van 10) die met zijn blote handen een leguaan had gevangen. Deze werd door de vader even eetbaar gemaakt (lees: vellen en in de pan!) en werd er met zijn allen gesmuld van de gevangen leguaan. Das weer eens wat anders dan een eitje op zondagochtend. Daarna gingen we met de boot richting een stroomversnelling. Het was tijd voor wat actiefs! Na een spectaculair voorbeeld van onze gidsen was het aan ons. Een droog pak hielden we er uiteraard niet aan over maar gaaf dat het was!! Daarna zijn we nog even op piranha tocht geweest maar deze keer dachten ze: "wegwezen voordat die gekke Nederlanders ons weer vangen."
We sloten de trip af met een nachtwandeling door de jungle, toch hadden we stiekem een beetje gehoopt op een jaguar maar we moesten het doen met een buidelrat en een vogelspin. Daarna nog een mooi kampvuur met muziek en uiteraard werd er gedanst. En toen was het tijd om naar bed te gaan. De volgende ochtend zijn we weer 8 uur onderweg voordat we in Paramaribo aankomen.
Het was echt een geweldige trip, een hele andere kant van het land gezien. Heel veel mooie verhalen gehoord over het ontstaan van deze dorpen en dit was een ervaring om nooit te vergeten!!
Na een dagje uitrusten moesten we woensdagochtend om 7.45 op stage zijn voor de 1e terugkomdag van de leerkrachten. Maar toen we aankwamen waren we nog de eerste, alles was nog donker en dicht. Op zijn Surinaams zochten we een plekje in de schaduw, na een uurtje kwamen de eerste leerkrachten aankakken. Welkom in Suriname. Na een voorstelrondje begon de vergadering voor het nieuwe schooljaar waar wij onze werkwijze voorlegden aan de leerkrachten die heel enthousiast waren. Volgende week woensdag na de officiële opening zullen we starten met ons onderzoek!
Van het weekend hebben we nog een verjaardag op de planning staan en verder dit weekend lekker relaxen! Ennn.. volgend weekend komt onze eerste en laatst gast uit Nederland invliegen voor bijna 2 weken. Zin in!
Veel liefs Juul en Jor
Vandaag zijn we alweer drie weken en één dag in Suriname. De tijd gaat hier echt super snel en de dagen zijn volgepland met leuke dingen. Ook is het nog steeds iedere dag tegen de 35 graden en kunnen we er echt niks aan doen als we straks als twee Surinamers op Schiphol aankomen..
Afgelopen vrijdag stond de volgende trip op het programma. 4 dagen naar de inheemse bevolking in het binnenland van Suriname. Vrijdagochtend om 8 uur werden we opgehaald door onze gidsen om vervolgens 4 uur lang opgevouwen te zitten in de auto. We reden naar het zuidelijkste punt aan de Surinamerivier: Atjoni. Dat is het laatste dorpje dat met de auto bereikbaar is en daarna gaat alles per boot. Maar dan ook alles. Trekkers, bedden, matrassen, eten noem het maar op. Zelfs auto's en een vrachtwagen!
Vervolgens moesten we nog 4 uur met de boot om op de plaats van bestemming te komen. Onderweg realiseerde we ons al dat dit wel even wat anders was het leven in Paramaribo. We kwamen overal vrouwen tegen in de rivier met hun afwas en er lag veel kleding op de rotsen te drogen. Ook kwamen we enkele mannen tegen in een bootje op zoek naar vis. We zouden drie nachtjes midden in de jungle slapen in een klein dorpje Apiapaati. Hier woont de vader van onze gids Fred, hij had hier tot zijn 16e gewoond en is dus midden in het binnenlandse leven opgegroeid. We werden heel warm ontvangen en kregen een korte rondleiding over het eiland. Na deze lange reis waren we wel even toe aan een koude douche. Nouu.. dit werd een frisse duik in de Surinamerivier met shampoo. Naast ons stonden de vrouwen de kleren te wassen en de mannen vissen te vangen voor diezelfde avond.
Na het eten gingen we kaaimannen (kleine (maar o zo enge) krokodillen) spotten, maar voordat we de boot instapten vonden we er al één voor het eiland. Het klusje was zo geklaard en met een palmtak met een touwtje eraan vingen we hem zo om z'n nek. Na een mooie fotosessie lieten we hem weer gaan en was er wat tijd over. Dus wat doe je dan op een plek waar het pikdonker is en je de mooiste sterrenhemel hebt die je ooit hebt gezien: een kampvuur maken!!
De volgende dag stond er een wandeling op het programma. We liepen door het dorp van Freds moeder. Zij was op dat moment op haar kostgrondje rijst aan het oogsten. In de volle zon stond zijn moeder steeltje voor steeltje de rijst van het veld te snijden. Alle kinderen helpen mee met de zakken rijst naar het dorp tillen. Vervolgens liepen we naar de Ananasberg, maar helaas waren alle ananassen voor ons neus weggekaapt..
's Avonds stond er iets heel speciaals op het programma. De stam waar we woonden zijn de Saramaccanen. Zij hebben een Granman (opperhoofd) die alles voor hen regelt. Deze man had welgeteld 28 kinderen bij 7 verschillende vrouwen wat in het binnenland van Suriname nog heel normaal is. De Granman was twee maanden geleden overleden en dat betekent één dag van rouw en vervolgens drie maanden feest voorafgaand aan de begrafenis. Ook zaterdagavond was er een feest in het dorp van deze Granman, in traditionele kleding dansten we tussen de Saramaccanen. Helaas konden we als bakra's niet tippen aan de dansmoves van de Saramaccanen maar hebben we onze ogen uitgekeken en meegedaan wat we konden.
Zondagochtend werden we wakker gemaakt door Emanuel (Fred's halfbroertje van 10) die met zijn blote handen een leguaan had gevangen. Deze werd door de vader even eetbaar gemaakt (lees: vellen en in de pan!) en werd er met zijn allen gesmuld van de gevangen leguaan. Das weer eens wat anders dan een eitje op zondagochtend. Daarna gingen we met de boot richting een stroomversnelling. Het was tijd voor wat actiefs! Na een spectaculair voorbeeld van onze gidsen was het aan ons. Een droog pak hielden we er uiteraard niet aan over maar gaaf dat het was!! Daarna zijn we nog even op piranha tocht geweest maar deze keer dachten ze: "wegwezen voordat die gekke Nederlanders ons weer vangen."
We sloten de trip af met een nachtwandeling door de jungle, toch hadden we stiekem een beetje gehoopt op een jaguar maar we moesten het doen met een buidelrat en een vogelspin. Daarna nog een mooi kampvuur met muziek en uiteraard werd er gedanst. En toen was het tijd om naar bed te gaan. De volgende ochtend zijn we weer 8 uur onderweg voordat we in Paramaribo aankomen.
Het was echt een geweldige trip, een hele andere kant van het land gezien. Heel veel mooie verhalen gehoord over het ontstaan van deze dorpen en dit was een ervaring om nooit te vergeten!!
Na een dagje uitrusten moesten we woensdagochtend om 7.45 op stage zijn voor de 1e terugkomdag van de leerkrachten. Maar toen we aankwamen waren we nog de eerste, alles was nog donker en dicht. Op zijn Surinaams zochten we een plekje in de schaduw, na een uurtje kwamen de eerste leerkrachten aankakken. Welkom in Suriname. Na een voorstelrondje begon de vergadering voor het nieuwe schooljaar waar wij onze werkwijze voorlegden aan de leerkrachten die heel enthousiast waren. Volgende week woensdag na de officiële opening zullen we starten met ons onderzoek!
Van het weekend hebben we nog een verjaardag op de planning staan en verder dit weekend lekker relaxen! Ennn.. volgend weekend komt onze eerste en laatst gast uit Nederland invliegen voor bijna 2 weken. Zin in!
Veel liefs Juul en Jor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
